Trybunał Konstytucyjny wyrokiem z dnia 24 listopada 2016 r. (sygn. akt K 11/15, Dz. U. z 2016 r. poz. 2206) uznał, że art. 21a ustawy z dnia 16 kwietnia 2004 r. o czasie pracy kierowców (tj. Dz. U. z 2012 r., poz. 1155 ze zm.) w związku z art. 77[5] § 2, 3 i 5 k.p. oraz w związku z § 16 ust. 1, 2 i 4 rozporządzenia MPiPS z dnia 29 stycznia 2013 r. w sprawie należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej (Dz.U. z 2013 r., poz. 167) w zakresie w jakim dotyczy kierowców wykonujących przewozy w transporcie międzynarodowym jest niezgodny z art. 2 Konstytucji RP. Wyrok ten wywołał zmianę orzecznictwa Sądu Najwyższego, ale również po jego wydaniu pojawiła się wątpliwość, czy wypłacane takim kierowcom diety i ryczałty za nocleg powinny być wyłączone z podstawy wymiaru składek ZUS. W stanowisku MRPiPS z dnia 24 sierpnia 2017 r. (publ. Ubezpieczenia i Prawo Pracy nr 18/2017, str. 5) resort przyjął istnienie dwóch możliwości:

1. Jeśli diety i ryczałty za nocleg wypłacane są wyłącznie na podstawie niekonstytucyjnego art. 21a ustawy o czasie pracy kierowców i w firmie nie ma żadnej regulacji wewnętrznej dotyczącej tej problematyki, to świadczenia takie powinny być ozusowane,
2. Gdy diety i ryczałty za nocleg wypłaca się na podstawie wewnątrzzakładowych przepisów płacowych, to ich kwoty do wysokości określonej w rozporządzeniu o podróżach służbowych są wyłączone z podstawy wymiaru składek ZUS, zgodnie z § 2 ust. 1 pkt 15 rozporządzenia MPiPS z dnia 18 grudnia 1998 r. w sprawie szczegółowych zasad ustalania podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe (tj. Dz.U. z 2015 r., poz. 2236 ze zm.).