Zmiany przepisów obowiązują od 9 października 2020 r (ustawa z dnia 7 października 2020 r. o zmianie niektórych ustaw w celu przeciwdziałania społeczno-gospodarczym skutkom COVID-19 (Dz. U. poz. 1747) i dotyczą osób, którym:

• Obniżono wymiar czasu pracy na podstawie ustawy o COVID-19
• Wprowadzono na podstawie ustawy o COVID-19 mniej korzystne warunki zatrudnienia niż wynikające z umów o pracę.

Obliczając podstawę świadczeń w razie choroby i macierzyństwa należy przyjąć podstawę wymiaru zasiłku sprzed zmiany czasu pracy, jeżeli pomiędzy okresami pobierania pierwszego i kolejnego zasiłku nie było przerwy lub były krótsze niż 3 miesiące, lub gdy obniżenie wymiaru czasu pracy lub mniej korzystne warunki zatrudnienia były wprowadzone w czasie wcześniej pobieranego zasiłku. O przeliczenie już wypłaconych zasiłków mogą wystąpić osoby, którym obliczono świadczenia na podstawie nowego wynagrodzenia, obniżonego w związku z COVID-19, i wypłacono zasiłek na podstawie dotychczasowych przepisów niższy niż zasiłek ustalony zgodnie z nowymi przepisami. Przeliczenie podstawy wymiaru świadczeń odbywa się na podstawie wniosku świadczeniobiorcy złożonego do pracodawcy – jeżeli jest on uprawniony do wypłaty zasiłków, lub do ZUS, jeżeli to ZUS dokonywał wypłat.

Przeliczenie podstawy wymiaru zasiłków już wypłaconych dotyczy okresu:

• po 30 marca 2020 r. dla pracowników, którym obniżono wymiar czasu pracy maksymalnie o 20%, nie więcej niż do 0,5 etatu lub wobec których zawarto porozumienie o stosowaniu mniej korzystnych warunków zatrudnienia niż te wynikające z umowy o pracę, w zakresie i przez czas, ustalone w porozumieniu (art. 15g lub art. 15zf ustawy o COVID-19),
• po 23 czerwca 2020 r. dla osób, którym wymiar czasu pracy został obniżony maksymalnie o 20%, nie więcej niż do 0,5 etatu, zatrudnionych u pracodawcy, któremu zmniejszyły się przychody i w związku z tym istotnie wzrosły obciążenia funduszu wynagrodzeń (art. 15gb ustawy o COVID-19), –
• po 25 sierpnia 2020 r. dla osób, którym na mocy rozporządzenia Rady Ministrów wprowadzono na czas określony
• nie dłuższy niż do końca danego roku budżetowego
• mniej korzystne warunki zatrudnienia niż te wynikające z podstawy nawiązania stosunku pracy (art. 15zzzzzo ust. 2 ustawy o COVID-19).