Czas wolny udzielony w zamian za pracę w nadgodzinach może zostać zaliczony do 35-godzinnego odpoczynku tygodniowego – takie stanowisko Ministerstwa Rodziny, Pracy i Technologii zostało wydane w dniu  5 maja 2021 roku. W związku z tym pojawiło się pytanie, czy analogicznie można zaliczyć czas zwolnienia z powodu wyjścia prywatnego do okresu odpoczynku dobowego lub tygodniowego?

Czas wolny za nadgodziny oraz wyjście prywatne w pewnych aspektach są do siebie podobne, ponieważ oba są okresami, w których pracownik nie wykonuje pracy, a także obydwa są udzielane na jego wniosek. Jednak różnice między nimi dotyczą możliwości zaliczenia do odpoczynku dobowego lub tygodniowego.  Zgodnie z najnowszym stanowiskiem Głównego Inspektoratu Pracy z 14 lutego 2025 roku, wyjście prywatne nie może być traktowane jako okres odpoczynku. GIP zaznaczył, że zwolnienie od pracy w związku z wyjściem prywatnym to usprawiedliwiona nieobecność.

W uzasadnieniu swojego stanowiska, GIP odwołał się do art. 132 § 1 Kodeksu pracy, który stanowi, że pracownikowi przysługuje prawo do co najmniej 11 godzin nieprzerwanego odpoczynku w każdej dobie. Doba, zgodnie z art. 128 § 3 Kodeksu pracy, to 24 kolejne godziny, licząc od momentu rozpoczęcia pracy zgodnie z ustalonym rozkładem czasu pracy pracownika. Zatem przepisy Kodeksu pracy wiążą pojęcie doby pracowniczej z godziną, w której pracownik rozpoczyna pracę zgodnie z harmonogramem, a nie z faktycznym czasem jej rozpoczęcia. Ponadto, zgodnie z art. 151 § 21 Kodeksu pracy, czas odpracowania zwolnienia udzielonego na pisemny wniosek pracownika w celu załatwienia spraw osobistych nie jest traktowany jako praca w nadgodzinach. Odpracowanie tego czasu nie może naruszać prawa do odpoczynku, o którym mowa w artykułach 132 i 133 Kodeksu pracy.