Zgodnie z ustawą o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych (Dz.U. z 2023 poz. 998) pracodawcy zatrudniający według stanu na dzień 1 stycznia danego roku mniej niż 50 pracowników w przeliczeniu na pełne etaty mogą wypłacać świadczenie urlopowe. Świadczenie to pracodawca raz w roku wypłaca każdemu pracownikowi korzystającemu w danym roku kalendarzowym z urlopu wypoczynkowego w wymiarze co najmniej 14 kolejnych dni kalendarzowych, a jego wypłata następuje nie później niż w ostatnim dniu poprzedzającym rozpoczęcie urlopu.

Ważne by pamiętać, że wysokość tego świadczenia nie może przekroczyć wysokości odpisu podstawowego (37,5% przeciętnego wynagrodzenia miesięcznego w gospodarce narodowej w roku poprzednim lub w drugim półroczu roku poprzedniego, jeżeli przeciętne wynagrodzenie z tego okresu stanowiło kwotę wyższą).

Zgodnie z art. 5 l ustawy o ZFŚS w okresie od 1 stycznia 2023 r. do 30 czerwca 2023 r. przez przeciętne wynagrodzenie miesięczne należy rozumieć przeciętne wynagrodzenie miesięczne w gospodarce narodowej w drugim półroczu 2019 r. ogłoszone przez Prezesa GUS, natomiast w okresie od 1 lipca 2023 r. do 31 grudnia 2023 r. należy rozumieć przeciętne wynagrodzenie miesięczne w gospodarce narodowej w drugim półroczu 2021 r. ogłoszone przez Prezesa GUS.

Główny Inspektorat Pracy stanowiskiem z 6 września 2023 roku potwierdził, że jeżeli pracodawca wypłaca świadczenie urlopowe w maksymalnej wysokości (równej odpisowi podstawowemu), to począwszy od 1 lipca do dnia 31 grudnia 2023 r. wraz ze wzrostem wysokości odpisu podstawowego – wzrosnąć powinna także maksymalna wysokość świadczenia urlopowego.